Korekcja opadających powiek
Wyglądaj pogodniej i młodziej
Jeżeli opadające powieki znajdują się powyżej źrenicy, pacjenci sprawiają wrażenie zmęczonych lub niewyspanych. Jednak kiedy powieki zaczynają przesłaniać źrenice, utrudnia to życie codzienne. Zabieg chirurgiczny u pacjentów z opadniętymi powiekami ma na celu ich uniesienie w stosunku do gałki ocznej, a także odsłonięcie źrenic i odzyskanie dobrego pola widzenia.
Opis zabiegu korekcji opadających powiek
Cel zabiegu
Uniesienie powiek w stosunku do gałki ocznej, odsłonięcie źrenic i odzyskanie dobrego pola widzenia.
Czynności
Wybór metody zabiegu u osób dorosłych zależy od czynności mięśnia dźwigacza, czynności mięśnia tarczkowego, ruchomości gałki ocznej ku górze lub ilości skóry na powiekach.
Dobra czynność mięśni unoszących powiekę: precyzyjne skrócenie mięśni.
Opadnięcie powiek związane z wiotkością tkanek: precyzyjne skrócenie mięśni unoszących powiekę i dodatkowo korekcja nadmiaru skóry.
Powieki bez nadmiaru skóry z osłabieniem czynności mięśnia tarczkowego (np. zespół Hornera): skrócenie mięśnia od strony spojówki.
Opadnięcie powiek ze złą czynnością mięśnia dźwigacza: operacja zastępcza polegająca na połączeniu powieki z mięśniem czołowym.
Uniesienie powiek następuje po uniesieniu brwi. Do połączenia powieki z mięśniem czołowym wykorzystuje się przeszczepy powięzi, ścięgien, płaty z mięśnia okrężnego oka, płat z przegrody oczodołowej, a także taśmy teflonowe czy silikonowe przeprowadzane w tkance podskórnej.
Anestezja
Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym.
Procedura
W przypadku dostępu od strony skóry szwy usuwa się po 7 dniach. W przypadku zabiegu od strony spojówki stosuje się szew rozpuszczalny. W przypadku pobrania powięzi z uda szwy skórne usuwa się po 10–14 dniach.
Dla kogo są te zabiegi
Dla osób, którym zależy na poprawie pola widzenia i lepszym wyglądzie.
Ceny zabiegów
3 000 zł – 6 000 zł
Czas trwania zabiegów
Około 1,5 godziny
w zależności od metody
Umów się na konsultację
Przygotowanie do zabiegu
Badania krwi
Morfologia, koagulogram, stężenie glukozy we krwi oraz poziom sodu i potasu.
Badania wirusologiczne
Przeciwciała anty-HCV oraz antygen HBs.
Ważne informacje po zabiegu
Zalecenia
Po zabiegu pacjent powinien ograniczyć wysiłek fizyczny oraz przez 10 dni stosować zimne okłady 5–8 razy po 10 minut w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa obrzęku i zasinienia powiek. Dodatkowo na ranę miejscowo stosuje się antybiotyk w maści.
Dr Mariusz Kęcik
Dr nauk medycznych Mariusz Kęcik jest absolwentem Akademii Medycznej w Warszawie, laureatem nagrody Polskiego Towarzystwa Okulistycznego za pracę poświęconą wykorzystaniu laserów w chirurgii powiek oraz autorem ponad 50 publikacji naukowych o tematyce związanej z chirurgia plastyczną. Wykłada na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym i prowadzi szkolenia w ramach zjazdów organizowanych przez Polskie Towarzystwo Okulistyczne. Od roku 2002 prowadzi prywatną praktykę. Dzięki wieloletniemu doświadczeniu i nieustannie rozwijanej wiedzy Dr Mariusz Kęcik może zaproponować swoim pacjentom najwyższą jakość oferowanych usługi i prawdziwie osobiste podejście do każdego pacjenta.
Opinie
Najczęściej zadawane pytania przez pacjentów
1. Czy efekt zabiegu długo się utrzymuje?
Po skróceniu struktur odpowiedzialnych za uniesienie powieki efekt zabiegu utrzymuje się bardzo długo. Oczywiście może on być po wielu latach mniejszy ze względu na procesy powodujące rozluźnienie tkanek, nie powodując jednak ograniczenia pola widzenia.
2. Czy po zabiegu może wystąpić niedomykalność?
Jest to bardzo rzadkie powikłanie wynikające z nadmiernego skrócenia mięśni. Dlatego aby do minimum ograniczyć możliwości wystąpienia niedomykalności, w trakcie zabiegu pacjent współpracuje z chirurgiem, zamykając i otwierając szparę powiekową w celu uzyskania prawidłowego efektu. Krótkotrwała niedomykalność może być także skutkiem osłabienia czynności mięśnia okrężnego oka odpowiedzialnego za zamkniecie szpary powiekowej po podaniu środka znieczulającego. Niewielka niedomykalność może ponadto wystąpić w przypadku operacji zastępczej po zastosowaniu taśm, powięzi czy płatów, co wiąże się z obkurczaniem tkanek w procesie tworzenia blizny.
3. Czy w przypadku operacji zastępczej lepsza jest powięź czy sztuczne taśmy?
Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. W przypadku zastosowania powięzi używamy autogennych tkanek własnych pacjenta, w stosunku do których nie powstanie reakcja na ciało obce. Natomiast wiąże się to z uszkodzeniem okolicy pobrania powięzi (np. uda), powstaniem blizny, a także możliwością okresowych dolegliwości kończyny przy wysiłku. Z kolei w przypadku zastosowania sztucznych taśm pacjent nie ma dodatkowych okaleczeń (np. pobranie powięzi), jednak może wystąpić reakcja zapalna na obcy materiał, co zdarza się oczywiście bardzo rzadko.
4. Czy w przypadku zabiegu od strony spojówki może dojść do uszkodzenia gałki ocznej?
Zabieg od strony spojówki polega na odwróceniu powieki górnej od gałki ocznej oraz założeniu specjalnego narzędzia w celu usunięcia spojówki i mięśnia tarczkowego. W trakcie wykonywania tej czynności istnieje bardzo niewielkie prawdopodobieństwo uszkodzenia gałki ocznej. Natomiast szew, który jest zakładany na tkanki, może drażnić gałkę oczną. Dlatego też po zabiegu zakłada się ochronną soczewkę nagałkową, która nie wpływa na ostrość widzenia.