Zabieg odwinięcia powieki dolnej

Odwinięcie może być związane z paraliżem mięśnia okrężnego powieki w wyniku uszkodzenia nerwu twarzowego, wiotkości więzadeł powiekowych, ściągających blizn na skórze, a także nadmiernej korekcji skóry po plastyce powiek dolnych. Wybrana przez lekarzy metoda chirurgicznego ustawienia powieki w prawidłowej pozycji zawsze będzie uzależniona od przyczyny tego stanu. Najczęstszą z nich jest wiotkość więzadeł powiekowych. W zależności od stopnia ich rozluźnienia zabieg operacyjny, podczas którego wykonuje się niewielkie cięcie w okolicy kąta bocznego, polega na ich napięciu, a także wykorzystaniu tarczki powieki, którą łączy się z okostną bocznej części oczodołu.

Należy przy tym sprawdzić, czy nie ma dużej wiotkości więzadła powiekowego przyśrodkowego, gdyż przy zwiększeniu napięcia w płaszczyźnie horyzontalnej może dojść do przemieszczenia punkt łzowego w stronę boczną, co spowoduje zaburzenia odpływu łez i łzawienie. W przypadku stwierdzenia dużej wiotkości więzadła należy wykonać zabieg polegający na wycięciu fragmentu powieki w pełnej jej grubości bocznie od punktu łzowego z jednoczesną jego rotacją w stronę gałki ocznej.

U pacjentów, u których występuje bardzo duże odwinięcie, może one być związane z wiotkością retraktora – struktury stabilizującej prawidłowe ustawienie powieki. W takich przypadkach – po wykonaniu cięcia od strony spojówki – zakładane są szwy zwiększające jego napięcie. Jeśli odwinięcie jest spowodowane ściągającymi bliznami lub nadmiernym usunięciem skóry po plastyce powiek, zabieg operacyjny będzie polegał na uzupełnieniu niedoboru skóry z zastosowaniem przeszczepu skóry lub przemieszczonych płatów skórnych. Dzięki temu brzeg powieki wraca do anatomicznego położenia, a spojówka zyskuje właściwą ochronę.

Zabieg jest zalecany dla pacjentów z odwiniętą powieką dolną cierpiących na przewlekłe łzawienie oraz nawracające zapalenia spojówek. Wskazaniem jest także defekt estetyczny ze względu na widoczną zaczerwienioną krawędź powieki.

Cel zabiegu

Przywrócenie prawidłowego przylegania powieki dolnej do gałki ocznej i odbudowa naturalnej bariery ochronnej.

Czynności zabiegowe

Najczęściej cięcie wykonuje się w okolicy kąta bocznego na długości około 1 cm. Preparuje się więzadło i tarczkę, a następnie zakłada się szwy, napinając powiekę w płaszczyźnie horyzontalnej. W określonych przypadkach wykonuje się dodatkowe cięcie spojówki wzdłuż powieki, a następnie zakłada się szwy, napinając głębiej położone struktury. W przypadku odwinięcia spowodowanego osłabieniem mięśnia okrężnego oka wykonuje się jego plastykę.

Anestezja

Zabieg wykonuje się najczęściej w znieczuleniu miejscowym z sedacją, a w szczególnych przypadkach w znieczuleniu ogólnym.

Twoje działania przed zabiegiem

Przy pierwszej wizycie przeprowadzamy dokładne badanie i omawiamy plan leczenia. Na 3–7 dni przed zabiegiem prosimy o odstawienie leków przeciwzakrzepowych oraz wykonanie morfologii, koagulogramu, jonogramu i badań wirusologicznych (HCV, HBs). W dniu zabiegu pacjent powinien przyjść po lekkostrawnym posiłku i bez makijażu.

Zalecenia

Po zabiegu zalecamy odpoczynek, a opuchlizna i niewielkie zasinienie ustępują zwykle w ciągu 7–10 dni. Pracę biurową można wznowić po około 5–7 dniach, a do pełnej aktywności fizycznej można wrócić po około 3 tygodniach.

Co dalej?

Przez 48 godzin po zabiegu zalecane są zimne okłady. Przez pierwsze dwa tygodnie pacjent powinien unikać większego wysiłku fizycznego, a od drugiego tygodnia stopniowo może wracać do codziennych czynności. Pełne gojenie trwa do czterech tygodni, a kontrolną wizytę planujemy na 7–10 dzień po procedurze.